Na een toch wel vermoeiend week grondschool was het eindelijk zover! We mochten gaan vliegen. Ondanks dat we nog steeds niet helemaal gewend waren aan het nieuwe rooster van 04:45 opstaan, hadden we er erg veel zin in. We waren het weekend goed op stap geweest en hebben heerlijk kunnen uitrusten.

Ik stond ingeroosterd op maandag 10:00 local time. Omdat het onze eerste dag vliegen was, liep het, zoals te verwachten, nogal uit. Dus ik ging pas 40 min. later naar het vliegtuig toe. Van tevoren krijg je een briefing van je instructeur over wat je gaat doen, en omdat het de eerste keer was ook hoe alle zaken ongeveer in z'n werk gaan. De eerste vlucht is puur een ontdekkingsreis. Kijken hoe het vliegtuig reageert op handelingen die je verricht.

Als je voor het eerst in zo'n vliegtuig stapt, ben je ongeveer alles vergeten wat je daarvoor geleerd hebt. Bepaalde checklisten die je uit je hoofd kan dreunen, leken samen met het zweet naar buiten te gaan. Warm is het namelijk wel hier. Al om een uurtje of 9:00 begin je al aardig te bakken in het vliegtuigje. Zeker als je op de grond staat, want dan mag de airco niet aan!
Het leuke aan mijn eerste vlucht was dat ik heel veel dingen al zelf mocht uitvoeren. Je hebt nog nooit gevlogen en ik mocht helemaal zelf taxien en opstijgen!! Mooi gevoel is dat! Rondom het vliegveld van Evora liggen een paar trainings-areas waar met lust geoefend kan worden. Deze areas worden met bepaalde markante punten op de grond begrensd. Op de kaart staat leuk dat het een kruispunt is van wegen, maar in de lucht......nou je ziet het gewoon niet! Dat is heel erg wennen.

Ook typerend aan de eerste vlucht is: het is vermoeiend!!! Na een uurtje vliegen ben je bekaf. Het is dan ook eenmaal in het hotel aangekomen, op bed liggen en een uurtje slapen.

De tweede vlucht mocht ik alles zo ongeveer al zelf doen, d.w.z. het radioverkeer met de toren, opstijgen & landen, oefeningen uitvoeren. Het is bijna niet voor te stellen dat je pas na 2 uurtjes in een vliegtuig te hebben gezeten, al zo gigantisch veel geleerd hebt. Na mijn 4e vluchtje beginnen bepaalde zaken al helemaal vertrouwd te raken. Opstijgen is meer zoiets van: gas geven en op een gegeven snelheid omhoog gaan. Zo lijkt het bijna nog makkelijk :)

Omdat het zo warm is, is het hier ook heel erg turbulent. Je wordt flink misselijk als het hier wat later op de dag wordt. 's Ochtends valt het nog mee, maar als je richting de lunch pas de lucht in gaat, dan is het zwaar! Dit is ook iets nieuws wat je in een grote boeing 747 niet hebt meegemaakt. Deze vliegtuigjes zijn klein en heel gevoelig.

Ik heb een instructeur die er wel van houdt om heel snel te gaan. Ik heb nu al een uurtje meer gevlogen dan de anderen hier. Tony, zo heet die, vliegt eigenlijk elke dag, dus dan gaat het hard. Gemiddeld het is zo dat ik elke dag een uurtje vlieg.

Het is nog steeds genieten bij het zwembad na een harde werkdag op school. Het leven als piloot begint al leuk te worden!!



De TB 200



Take-off!!



Zwembad: heeeerlijk!!



Zwembad: bijna bruin!!



Smile!!


Nu nog 2 filmpjes: filmpje 1 en filmpje 2