Ook al vlieg ik de laatste tijd niet heel erg veel. Er gebeuren hier genoeg dingen. Van sommige weet je nog steeds niet echt wat je ervan moet denken maar goed, alles voor de uren! Het is altijd al een beetje onverwachts wat je gaat doen als je ingeroosterd staat, maar deze had ik helemaal niet zien aakomen. Mijn instructeur op dat moment (Jordi Pallicer) kwam naar mij toe en vertelde mij dat er een probleem was met de brandstof. Het bleek te zijn dat er op het vliegveld geen brandstof meer aanwezig was. Toch vrij dramatisch als daar een vliegschool zit, die hiervan vrij afhankelijk is.

Wachten op de tankwagen ging ook veel te lang duren, want die was al twee dagen te laat. Het plan was dus; tanken in Badajoz (Spanje). Dit is eignelijk alleen goed mogelijk met een TB-20, gezien de endurance van het vliegtuig. Je komt zeg maar met nog wat brandstof over terug na de trip heen en weer. Dit is niet het geval met een TB-200. Deze navigatievlucht staat wel op het programma om te doen, maar niet na 15 uur. Ook totaal onvoorbereid gingen Jordi en ik briefen. Het valt allemaal wel mee om door te hebben, je moet er alleen wel even naar kijken.

Het belangrijkste aan een navigatievlucht die je IFR uitvoert is dat je vrij strak de routes vliegt die er zijn (airways). Het was nu ook voor het eerst dat ik naar Flight Level 70 ging. Dit wil zeggen 7000 ft, ik was nog niet hoger dan 4000'geweest. Je komt nu ook voor het eerst in contact met echt luchtverkeersleiders. Je hoort ook om je heen de oproepen van grote maatschappijen. Erg leuk om je daar tussen te voelen met je kleine vliegtuigje!

Nadat we over de grens gingen, werden we overgezet naar Madrid Control. Hoewel we ze 3x hebben opgeroepen, antwoordden ze niet. Toen besloten we maar rechtstreeks naar Badajoz te vliegen. We namen contact op met de toren en we werden direct het baken van Badajoz geklaard (alles in de luchtvaart gaat met klaringen). Het was rustig op dat moment dus we hoefden niet lang in de holding te wachten. De NDB(een baken)-approach ging niet helemaal soepel. Ik had er nog niet veel gedaan en het was wel even wennen. Ik voelde dat de werkdruk vrij hoog was. Dat is zeg maar het lastige aan alle procedures, je moet altijd 1 stap vooruit denken. Dit klinkt altijd erg makkelijk, maar soms als de werkdruk hoog is valt dat toch wel tegen! Het fijne is dan wel dat ondanks dat alles toch nog prima verloopt. Dit doe je zo goed mogelijk van tevoren op de grond. Bijvoorbeeld je nav-setup, de bakens die gaat gebruiken. Als je daar goed over nadenkt en waarneer je van baken wisselt, zodat je continue koersgeleiding hebt van een baken. Dit helpt je heel erg in de lucht.

Eenmaal geland op die gigantische baan (wel even anders dan Evora!), hebben we daar even heerlijk gelunched. We hebben toch ook maar even getankt, omdat we tenslotte daarvoor naar Badajoz gingen. In de tijd dat wij er waren landden er toevallig ook een dash 8. Het is echt mooi om te zien dat je nu ook voor het eerst ergens komt waar wat meer land dan alleen TB-20's!

De terugweg is altijd wat lang. Dan is de eerste spanning eraf en is het weer terug naar Evora. Dan is het belangrijk dat je een gezellige instructeur hebt! Gelukkig is dat met Jordi zeker het geval. Zeker omdat het niet altijd even soepel loopt op school hadden we even genoeg gespreksstof om over te praten. Ik was echt blij dat Jordi dit met mij heeft gedaan. Omdat ik al achterloop kon ik de uren wel gebruiken en hij had ook het vertrouwen dat ik het kon, ook al was het onvoorbereid en mijn eerste keer. Het was echt een hele leuke vlucht. Je hebt echt door dat dit het echte werk begint te worden! Ik ga hierna weer wat uurtjes in de buurt van Evora maken, wat approaches oefenen en dan wachten tot we de volgende navigatievlucht IFR kunnen gaan maken!