Dit was hem dan: de Socata Trinidad TB20. Heel veel plezier beleefd op dit apparaatje. En hij heeft me op veel plaatsen in Portugal en Spanje gebracht. Lissabon, Faro, Porto, Badajoz, Jerez, Granada, Sevilla en nog meer. Het was kei leuk!!

Maar nu is het tijd voor iets anders: De seneca V.
Zoals beloofd: hier wat fotootjes van hoe die er uitziet.

Het nieuwe speeltje met onze school op de achtergrond.

Recht van voren: met 2 dikke vette turbocharged motoren, haha, POWERRRRRRRRRRR!!!!!

Lange tijd niks meer van me laten weten. Kan er ook niks aan doen. De ene keer zit ik in Sevilla, toen moest ik weer leren (de examens: IR en CPL zaten er aan te komen). Daarna had ik wel wat tijd, maar geen internet. Onze techneut Jeroen is naar Nederland vertrokken, dus moeten we het zelf maar zien te fixen. En dat gaat niet altijd even snel. Misschien had ik het afgelopen weekend tijd kunnen hebben, maar toen stonden we vrijdag na school alweer te feesten op het dak van het hotel en hebben we in een half aangeschoten bui een hotel geboekt in Albufeira. Dus moesten we na het vrijdagavond-stappen gelijk door naar de Algarve. OK OK, smoesjes smoesjes, zullen jullie wel denken, maar ik heb bewijs:


Allereerst Sevilla:
Ik was bijna door al mijn uren TB20 heen, ik moest alleen nog een aantal uurtjes nachtvliegen. Dus vertrok 19 April vlak voor zonsondergang richting Sevilla. We zouden via Faro vliegen, dat is wel een beetje om, maar daar kon ik nog een paar extra approaches oefenen. Zodoende hebben we een tijdje boven Faro gehangen en hebben we daarna koers gezet naar Sevilla. We wilden ook nog even langs Jerez, maar we kwamen tijd tekort. Na 3 uur en 15 minuten vliegen landden we op Sevilla.

We zouden er 2 nachten blijven, dus bleef er mooi tijd over om met mijn roomie Marco, en David Inacio en Pedro Alves Sevilla in te duiken. Na de gebruikelijke Mexicaan die (gelukkig voor ons) 24 uur per dag geopend is konden we nog wat het nachtleven genieten.
En de volgende dag de stad ingetrokken.

Ik heb het volgens mij al vaker gezegd, maar Sevilla is echt een mooie stad.

Na 2 nachten Sevilla was het weer tijd om terug te keren naar Evora. Ik had alleen geen instrument-uren meer over. Dus moest ik op zicht terug vliegen. Dat betekend dus op je kaart kijken en van dorpje naar dorpje vliegen. Op zich geen probleem, maar....

....met zo’n kaart is het echt niet makkelijk, hihi.


Tussendoor hebben we nog de dag van de onafhankelijkheid gevierd hier op het grote plein in Evora, Praca do Geraldo:


En werden we voor koninginnedag door de ambassadeur uitgenodigd voor een feestje in de ambtswoning.

Het was wel lekker om na 9 maanden kippennekjes en koeientongen uit de kantine weer een keer haring en bitterballetjes te proeven.

Tussen de feetsjes en uitgaan door ga ik ook nog wel eens naar school. Zo had ik afgelopen 2 en 3 mei mijn examens. Allereerst mijn IR (Instrument Rating) en de dag erna mijn CPL (Comercial Pilot License). Ik kan daar vrij kort over zijn, aangezien de meeste mensen die mijn blogje lezen toch niet weten wat dat precies inhoudt. Het is voor mij in ieder geval een grote stap in de richting van de grote luchtvaart. Beide examens heb ik gehaald en dat moest natuurlijk weer gevierd worden.

Dus savonds samen met Peter, die het ook gehaald had, een bescheiden borrel gehouden in onze kamer. Echt leuk man, dat je hier in Portugal maar 1,39 euro betaald voor een fles lekkere champagne.

En toen was het vrijdag. Normaal gesproken was de vrijdagmiddag-borrel, zoals Robert zijn zuipfestijn noemde, aan de bar van het hotel. Maar die hebben we tegenwoordig maar naar het dak verplaatst. Betere muziek daar, hihi. Met de nodige champagne (alweer? Nee, nog steeds! We hebben tenslotte wat te vieren he.) achter de kiezen via het internet een leuk hotelletje gezocht in Albufeira. Dus de volgende hartstikke vroeg naar de Agarve vertrokken, om daar het feestje voort te zetten.
Ik ga er niet al te veel woorden aan vuil maken, maar dit was veruit het leukste weekend in Portugal. Wat een geweldige plaats is dat en wat een goed hotel. We zaten met 10 man (Gerald, Marcel, Marco, Niels, Peter, Pjotter, Roy, sebastiaan, Vilmar en ik) van de opleiding in het Auramar Beach Resort. Het complex is net zo groot als Evora zelf en ligt op een rots aan zee! Niet ver van het centrum af. Centrum met meer dan 1 discotheek en meer dan 1 bar, dus Evora werd zwaar overklast. Nee, ik wil Evora niet afvallen ofzo, maar:
Lieve mensen uit Evora,
Rijd eens keer met die Renault 4, die hier mateloos populair is, 2 uur naar het zuiden en je zal zien dat het ook anders kan!

Ons bescheiden optrekje met uitzicht op zee.


En met de grootste levensgenieter van de NLS via het stand naar het centrum gelopen om maar weer eens een hapje te eten.

Vanaf vandaag moet ik er weer tegenaan. Ik heb vandaag de test voor de theorie van de Seneca gehaald en begin dus deze week met het laatste vliegtuig wat ik tijdens deze opleiding zal vliegen. De Seneca V, een 2-motorig propeller vliegtuig. Ik maak wel effe een paar fotootjes. Staan ze van het weekend op dit blog.

Ik ben bijna door mijn uren op de TB20 heen, in principe zou ik ieder moment mijn examen kunnen verwachten. Het enige probleempje is dat ik nog niet al mijn nachturen heb gevlogen. Daar ga ik vandaag (19-4) verandering in proberen te brengen. Want vanavond vertrek ik weer voor een paar nachten naar Sevilla. En dan ben ik zo goed als klaar voor mijn eerste examen op de TB20, de IR-check. Daarna volgt nog een examen, de CPL-check. Maar omdat ik door mijn IR-uren heen ben, ben ik alvast begonnen met CPL-training, om mezelf toch maar een beetje bezig te houden hier in Evora.
CPL-training bestaat voornamelijk uit navigeren en uitwijken. Dat betekent dus opstijgen en in de lucht een papiertje openvouwen waar iemand een paar punten heeft opgeschreven die jij dan moet gaan zoeken. Dit kan van alles zijn: dorpjes, meertjes, riviertjes, dammetjes, kruispunten, kasteeltjes, noem maar op...

Over het meer van Reguengos op zoek naar het kasteel van Monsaraz...

GEVONDEN!!! (hey moeder, herken je hem nog???)

Afgelopen zondag was de MotoGP van Portugal in Estoril. En in plaats van het gebeuren op tv te bekijken in ons hotelkamertje, besloten Leon, Marco, Michiel en ik om er maar eens naartoe te rijden en het eens in het echt mee te maken. Echt mooi om te zien, zeg. Leuke sfeer, spannende race en een keer Rossi in het echt gezien.

Rossi jaagt op Barros met op de 3e positie Biaggi.


Barros was beide te snel af en won knap de race.

Hey,

Alweer een tijdje geleden dat ik wat van me heb laten horen. Ik heb het de laatste tijd dan ook best wel druk. Ik moet tegenwoordig ook iedre zaterdag naar school en vandaag heb ik meer dan 3 uur in de simulator gezeten en zo'n 2 1/2 gevlogen. Een hele mooie vlucht gemaakt naar Cascais en Sintra. Maar het hoohtepunt van de afgelopen dagen was het nacht vliegen in Sevilla. Dinsdagavond vertrok ik bij Peter achterin naar Sevilla. Ik hoefde pas te vliegen als we in Sevilla waren.

Dat gaf me mooi de gelegenheid om nog even van de zonsondergang te genieten.

Uiteindelijk mocht ik het stuur overnemen.

Sevilla by night!

We zijn nog naar Jerez en Malaga gevlogen, een leuk rondje in het zuiden van Spanje. Lekker over de Costa del Sol. Alleen was er weinig Sol, want het was natuurlijk nacht. Maar het was wel heel mooi om die verlichte boulevards van boven te zien.


"Final runway 27 Sevilla"


En na de landing een mooi parkeerplaatsje uitzoeken.


Ondertussen stierven we van de honger, dus zijn we om 2 uur 's nachts Sevilla ingedoken om nog wat te gaan eten. Na een lange zoektocht hadden we eindelijk een restaurant gevonden wat nog open was. Een lekkere Mexicaan met goeis Nacho's en enchiladas, mmmmmm mmmmm. En ja, wij konden er ook niks aan doen dat we op de weg naar het hotel nog een leuke bar tegenkwamen. Toch maar even een kijkje genomen. Best wel laat geworden, dus mochten we van de instructeurs iets langer blijven liggen. Om 1 uur 's middags vertrokken we richting het vliegveld, maar onderweg nog maar even een urtje gestopt voor een goeie Paella. We zouden nog een nacht blijven, maa het was natuurlijk zonde om overdag niks te doen. Ik plande een vluchtje naar Granada. En na een tijdje hingen we met ons vliegtuigje boven de Sierra Nevada.


Het leuke van Granada is dat je al vanaf Flight Level 100 (een goede 3 km hoogte) het glijpad van de ILS op kan pakken die je heel mooi tussen de bergen door de vallei in laat zakken.



In die Vallei ligt het vliegveld van Granada. We hebben daar een "low approach" gemaakt en toen moesten we weer terug naar Sevilla.

Hierboven is nog wat sneeuw te zien op de top van die berg.

De toppen van de Sierra Nevada

De afgelopen 3 weken waren best druk. Ik heb een paar mooie vluchten gemaakt naar Faro, Porto en Aveiro. En Badajoz en Sevilla in Spanje. Ook zijn we op ecxursie geweest naar TAP (de KLM van Portugal). En naar de luchtverkeersleiging van Portugal (Lisbon Control).

Fabian was gestrand in Sevilla. De magneten van zijn vliegtuig waren kapot. Ik kan daar wel een uitleg over geven, maar het komt er eigenlijk gewoon op neer dat je met dat vliegtuig niet kan vliegen. Dat moest gerepareerd worden. Maar dat ging niet in 1 dag lukken dus moest ik Fabian op gaan halen. Ik stond die week al een paar keer op het rooster om naar Sevilla te gaan. Maar het was daar iedere keer te slecht weer. Waardoor het een te groot risico was om daar naartoe te gaan. Nu leek het weer iets beter te zijn, dus zijn we maar vertrokken. We zaten eerst nog boven de wolken, maar de wolken kwamen hoger. Toen zaten we erin. Door de vochtigheid in wolken en de lage temperatuur kregen we weer ijs op het vliegtuig. Ik ben toen hoger gaan vliegen om weer boven de wolken te komen.

Maar ja, op een gegeven moment moesten we toch weer gaan dalen om te landen. We zijn toen zo snel mogelijk met het vliegtuig naar beneden gedoken om niet te lang door die "icing conditions" te vliegen. We zakten onder de wolken uit. Het was pas 3 uur 's middags en het was echt stikdonker, keiharde regen. De landingsbaan konden we nog steeds niet zien. Totdat opeens de lichten van het vliegveld verschenen. Precies toen we landden hield de regen op. Ik heb Fabian opgezocht en we zijn toen maar eventjes iets gaan eten in de terminal van Sevilla.

Lekkere koek gegeten in Sevilla met Fabian.

We zijn toen best wel laat weer terug naar Evora.

Hier moesten we even dit toestel van Iberia voor laten gaan

De zon is al onder aan het gaan

mijn vliegtuigje met de zon nog net boven de horizon, precies op tijd geland.

Een paar dagen later hadden we een excursie naar TAP en Lisbon Control. We zijn in de hangars geweest van TAP.

Deze foto is genomen van onder een Airbus A340, zo'n beetje het langste vliegtuig ter wereld.

en dit is het landingsgestel van de A340.

Later mochten we ook nog een kijkje nemen in de simulator van de A320

net echt he, hihi

We werden ook meegebracht naar de Mock-Ups. Dit zijn nagebouwde vliegtuigen waar verschillende dingen geoefend kunnen worden. Bijvoorbeeld brand in de cabine en het evacueren van het toestel. Je weet wel, met zo'n glijbaan.

We hebben daar veel gezien. Maar het mooiste was misschien wel de toren van het vliegveld van Lissabon. Hier keken we uit over het vliegveld en zagen we om de paar minuten vliegtuigen landen en opstijgen.

Hier sta ik op het balkon van de toren.

Gisteren ben ik samen met Sebastiaan en mijn instructeur naar Porto gevlogen. Ik zou heen vliegen. Een paar approaches maken op Porto en dan naar Aveiro vliegen. Op Aveiro zou ik landen en dan zou Kegreisz terugvliegen.

Dit is de stad Porto. Voor de voetballiefhebbers: het stadion staat er ook op. Zoek maar!!!


En dit is het vliegveld van Porto. Hier heb ik een paar approaches gemaakt. Ik vroeg toen aan de luchtverkeersleiding of ik langs de kust naar Aveiro mocht vliegen.
Dit is het stadje Aveiro, iets kleiner dan Porto, he.


En dit is het vliegveldje van Aveiro, ook iets kleiner dan die van Porto. Maar wel heel mooi om te landen. Je komt aanvliegen laag over het water en er staat altijd een hele sterke wind vanaf de zee. Dat maakt hier landen altijd wel uitdagend.

Na een dikke 2 uur vliegen stonden we weer in het zonnige Aveiro. Ik had echt niet gedacht dat ik hier ooit nog zou landen. Maar hier zit ik weer, weer met een lekker broodje van Senhor Carrao, de chefkok van de AAE, die altijd zorgt dat onze maagjes gevuld worden. Ook al zijn we honderden kilometers van Evora af.

Dit is mijn instructeur: Angel Martin. Een hele aardige Spanjaard met een goed gevoel voor humor. Hij maakt lange trips nog leuker.

Na deze tussenstop mocht Sebastiaan terug vliegen. Weer een mooi stuk langs de kust gevlogen. We moesten op 500 voet blijven, dat is zo'n 150 meter hoogte. Heel laag dus. Dat was heel mooi, alleen jammer dat het strand nog leeg was.

Na wat oefeningetjes in training-area's en approaches te hebben gemaakt ben ik nu begonnen met de tripjes naar andere vliegvelden om daar approaches te maken. Ik had jullie toch verteld wat een approach is, he? Approach: patroontje via verschillende bakens en radialen met daarbij horende hoogtes die je mooi voor de baan brengt zonder naar buiten te hoeven kijken, makkelijk gezegd. Het is wel handig dat je niet naar buiten hoeft te kijken. Stel dat je in de wolken vliegt, dan zie je buiten toch niks. Door middel van deze approach kun je zonder zicht onder de wolken uitzakken en als je het goed doet vlieg je nog precies op de landingsbaan af. Maar aangezien we in Portugal een groot tekort aan wolken hebben (heb ik ook eens een keer een luxeprobleem, haha), wordt er een bord voor je raam geplaatst waardoor je alsnog niet naar buiten kan kijken. Over dat bord had ik jullie de vorige keer ook verteld he, weet je nog? Ik vloog met Gerald mee. En op de foto hieronder zie je dat hij zo'n bord voor zijn neus heeft hangen.

eigenlijk niks bijzonders, gewoon een zwart ding waar je niet doorheen kan kijken. Puur om je op de instrumenten te laten vliegen.

Gerald en ik vliegen wel vaker met elkaar mee. Zo kunnen we van elkaar nog het een en ander leren. Bovendien maak je ieder vluchtje in principe twee keer mee. Ik was begin december naar Badajoz gevlogen. Dat was eigenlijk iets te vroeg. Ik had toen nog maar 5 uur op dit vliegtuig. Maar Gerald ging vorige week naar Badajoz. Ik ging met hem mee en heb wat fotoos gemaakt. Er staan op zijn blog nog veel meer fotoos van deze vlucht, maar ik heb er toch ook maar een paar hieronder geplaatst.

Hier lijkt het wel alsof we in een of andere grote jet zitten, je moet dan wel even die waas van de propeller wegdenken, he.

Maar dit is dus waar we het grootste gedeelte van de tijd verblijven, boven de wolken. Er zijn alleen een paar probleempjes met wolken. Een ervan is dat ze nogal vochtig zijn. En het andere is dat je er doorheen moet als je erboven wilt komen. Maakt op zich niet zoveel uit, maar als de temperatuur laag is, gaat dit vocht natuurlijk aanvriezen op je vliegtuig.

deze foto is genomen nadat we uit de wolken kwamen. Er had zich ijs gevormd op onder andere de vleugels.

Nu sta ik al een paar dagen achter elkaar ingepland om naar Sevilla in Spanje te vliegen. Maar daar is het al een tijdje best wel slecht weer. Dus wordt die vlucht iedere keer gecancelled. Vanmorgen heb ik meer dan een uur (maar wel met een goeie Segafredo Zanetti cafe) met mijn instructeur naar de weerkaarten zitten kijken. We kwamen tot de conclusie dat het niet nodig was dat risico te nemen en zijn toen maar naar Cascais gegaan. Dat is precies de andere kant op en ligt naast Lissabon. Was weer heel mooi om richting de oceaan te vliegen en Lissabon te zien liggen.

Op weg naar Cascais de ATIS van Lissabon uitluisteren en noteren.
ATIS is de afkorting van Automatic Terminal Information Service. Deze wordt uitgezonden over een bepaalde frequentie. Je hoort dan een computerstem informatie geven over het vliegveld waar je naartoe gaat. Dit is onder andere informatie over het weer en welke landingsbaan er in gebruik is

Net Lissabon gepasseerd en hier vliegen we langs de kust richting cascais



Dit is de landingsbaan van Cascais

Nee, dit is niet het uitzicht van een flatje ofzo. Zo laag vlieg je dus over de huisjes.

Touch & Go gemaakt op Cascais en toen koers gezet richting Beja. Hoe verder we landinwaarts vlogen, hoe meer wolken verschenen. Misschien zijn het voor jullie maar gewoon stomme aan elkaar geplakte waterdruppeltjes, maar ik vind het echt mooi om daartussen te vliegen. Dus laat ik jullie deze fotoos toch maar even zien.

Hier verwacht je toch ieder moment een "My Little Pony". Of zo'n op zijn billen stuiterend troetelbeertje. Blijven toch mijn jeugdhelden.


Hier ben ik aan het zakken voor de approach op Beja. Midden tussen de wolken. Ik kan nu nog eigenlijk alleen maar op mijn instrumenten afgaan. Je gevoel is op dit moment echt niet te vertouwen. Dat is een hele rare ervaring, maar wel leuk om mee te maken.

Kijk! Precies zoals ik boven al schreef. Als je het goed doet, kom je recht voor de baan uit. De reden dat het vliegtuig zo scheef lijkt te staan, komt door de sterke wind van de links. Om niet rechts van de baan geblazen te worden, moet ik dus flink naar links corrigeren.
We zijn hier niet geland. We hebben een "Go Around" gedaan en teruggekeerd naar Evora.

Blijft toch een mooi dorpje

Hallo mensen,

Ik kreeg wat subtiele hints uit Nederland dat ik mijn blogje weer eens keer bij moest werken. Ik weet ook dat het al een tijdje geleden is dat ik jullie weer eens wat te lezen heb gegeven, dus vandaar deze poging om jullie weer een beetje op de hoogte te brengen.
Het ging even heel traag met vliegen. Eerst waren er te weinig vliegtuigen, toen te weinig instructeurs, altijd wel iets. Maar de school heeft deze dingen goed opgelost en ik vlieg nu in principe weer iedere dag, zelfs op zaterdag. Ik vlieg nu eigenlijk alleen nog maar op instrumenten. Dat betekent dat ik niet meer naar buiten mag kijken. Vaak krijg je dan een soort van bril op waardoor je alleen nog maar naar beneden kan kijken. Of er komt een zwarte plaat voor het raam te hangen, waardoor je niet meer naar buiten kan kijken. Vergelijk het met een auto waarvan de ruiten bevroren zijn, als je erin zit zie je buiten niks, je hebt alleen je dashboard. Alleen is ons “dashboard” uitgerust met allerlei pijltjes en wijzertjes waaruit we kunnen opmaken waar we zitten en waar we naartoe moeten. Die pijltjes geven informatie over bakens die op het land staan. Je vliegt dan, zeg maar, van baken naar baken naar een ander vliegveld. Bij dat vliegveld staan ook weer verschillende bakens, daar moet je dan een soort patroontje (approach) op vliegen en als je dat goed doet kom je precies voor de landingsbaan uit. Dat is een beetje simpel uitgelegd, maar zo werkt het wel ongeveer.
Afgelopen zaterdag ben ik met Fabian meegevlogen naar Faro.
De stad Faro met ervoor de lagune
Het vliegveld van Faro

En we vertrekken weer. Als je goed kijkt zie je in het midden de landingsbaan nog liggen.

OK, genoeg over vliegen. Hoe was jullie carnaval?!?! Zal wel weer een gekkenhuis zijn geweest daar. Jammer dat ik het weer heb moeten missen. Nou ja, vorig jaar kon ik er niet bij zijn vanwege de examens. Maar dit jaar had ik wel tijd, maar was ik niet in Eindhoven. Nou ja, dat is ook niet de enige plek waar carnaval gevierd wordt, he. Maar verwacht ook niet dat er in evora iets te beleven valt. Ik zal tussendoor even iets over Evora vertellen:
Evora is omgeven door hele grote dikke muren.

Maar er is iets aan de hand met deze muren.

Deze muren zijn magisch.

Het zijn de stevigste muren van europa, misschien wel van de wereld.

Ze weten als geen andere muur heel zorgvuldig dingen buiten te houden: Moderne muziek, mooie dames, lekker eten, niks komt door die muren heen. Dus zijn we voor carnaval ontsnapt naar Badajoz, in Spanje.

vlnr. (anders weet niemand wie wie is, we zijn tenslotte verkleed, he) Marco, Lorenzo, Carina, Gerald en Fabian.

Mensen, mensen, mensen daar weten ze ook hoe ze carnaval moeten vieren hoor. Wij hadden natuurlijk geen kostuum in onze koffer zitten, dus hebben we nog snel even een maskertje en hoedje gekocht. Beetje simpel, maar goed genoeg.
We kwamen aan precies toen de optocht begon.

Geen praalwagens, maar veel dansende mensen en een hoop trommels.

Toen de opocht was afgelopen begon het feest pas echt. Bars, restaurants en discotheken hingen hun boxen buiten en het werd drukker en drukker.


Een pleintje.

Straatje door, heuveltje op....

...en je kwam bij een ander plein.

Jahaa, die Spanjaarden weten ook wel hoe ze een feestje moeten bouwen.

Mochten jullie nog wat tijd en zin hebben: we maken regelmatig filmpjes hier in Portugal, vaak van het vliegen, maar soms ook wat we in onze vrije tijd doen. Misschien de moeite waard om eens een keer te bekijken.

groetjes...